Usługi:
- WYKOŃCZENIA WNĘTRZ
Kupię:
- Kupię ANTYKI za Gotówkę - Zadzwoń - Dojeżdżam... (2024.05.01)
Sprzedam:
- Domowe pierogi ręcznie lepione (2024.04.28)
Sprzedam:
- Rolety rzymskie z trwałych tkanin akr... (2024.04.28)
Sprzedam:
- Domowe pierogi ręcznie lepione (2024.04.26)
Sprzedam:
- Domowe pierogi ręcznie lepione ostatnu ... (2024.04.26)
Sprzedam:
- Własna działalność rekreacyjna na plaży... (2024.04.25)
Kupię:
- Kupię ANTYKI / STAROCIE / DZIEŁA SZTUKI... (2024.04.19)
Nieruchomość: do wynajęcia:
- Kawalerka do wynajęcia (2024.04.17)
Sprzedam:
- Domowe pierogi ręcznie lepione (2024.04.16)
Sprzedam:
- Domowe pierogi ręcznie lepione (2024.04.14)

Dodaj ogłoszenie Przeglądaj ogłoszenia Regulamin

Kto nie chce Wielgusa?

Wiele osób związanych z Kościołem uważa, że arcybiskup powinien przejść na emeryturę.

Jeśli zaplanowany na niedzielę ingres w warszawskiej katedrze nie zostałby odłożony, mogłoby dojść do gorszącego rozłamu w polskim Kościele katolickim.

To wręcz szokujące tempo. Kościelna Komisja Historyczna w jeden dzień uporała się z materiałami zgromadzonymi w Instytucie Pamięci Narodowej.
Jak poinformował ks. Józef Kloch, rzecznik Episkopatu Polski, sprawozdanie komisji wraz z fotokopiami dokumentów zostało przekazane arcybiskupowi Stanisławowi Wielgusowi.
Rzecznik wyjaśnił, że przedmiotem prac było ustalenie wiarygodności źródeł, czas i tryb nawiązania współpracy, opis aktywności, ocena pobudek działania i ewentualnej szkodliwości.
Niedzielna uroczystość to triumfalne objęcie władzy w archidiecezji warszawskiej z udziałem wiernych. Natomiast zgodnie z kościelnymi procedurami, już dziś powinno nastąpić formalne przekazanie obowiązków.

Gest premiera
Wielu katolików mogło być wstrząśniętych, gdy premier Jarosław Kaczyński oświadczył, że nie wybiera się na niedzielny ingres apba Wielgusa, bo ma inne obowiązki. Ta jawna demonstracja stanie się bardziej zrozumiała, jeśli cofniemy się o kilka tygodni.
Dziś nie ulega wątpliwości, że podczas wizyty w Watykanie premier Kaczyński sugerował Benedyktowi XVI, by nie powierzał archidicezji warszawskiej arcybiskupowi Wielgusowi. Premier musiał już wówczas wiedzieć, jakie niespodzianki kryją się w archiwach IPN-u.
Nie szargać świętości
Ponieważ papież nie zmienił swoich zamiarów, do polskiej opinii publicznej nie przedostały się wówczas konkretne informacje o zastrzeżeniach premiera.
Dotychczas episkopat traktował lustrację księży jak zarazę. Przeważał pogląd, że lepiej nie ujawniać kłopotliwych faktów, potwierdzających współpracę z komunistyczną bezpieką, aby nie narażać na uszczerbek autorytetu Kościoła.
Dobrze o tym świadczą kłopoty ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, który od wielu miesięcy toczy walkę z metropolitą krakowskim, arcybiskupem Stanisławem Dziwiszem. Stawką jest ujawnienie nazwisk księży, którzy donosili na ludzi opozycji i pomagali bezpiece rozpracować Kościół.

Czas na zmiany
Wygląda na to, że do głosu doszło w Kościele młodsze pokolenie, które nie chce usprawiedliwić grzechów hierarchów. Młodzi biskupi i księża nie mogą jawnie wystąpić przeciwko przełożonym, uwikłanym w przeszłości w niejasne sytuacje.
Dlatego niejako w ich imieniu występują katoliccy dziennikarze i publicyści, którym łatwiej dotrzeć do opinii publicznej.
- Kiedy pojawiają się tak ciężkie zarzuty, obroną powinna być cnota. Jeśli zabrakło cnoty, trzeba sięgnąć po prawdę - mówi Marek Zając z "Tygodnika Powszechnego", cytując opinię jednego z młodych biskupów.

Co kryją archiwa
Przechowywana w IPN teczka z dokumentami dotyczącymi arcybiskupa Wielgusa zawiera 68 stron. Wśród nich są zobowiązania do współpracy z SB i wywiadem PRL. Ksiądz przeszedł trzydniowe szkolenie i używał pseudonimów: Adam, Adam Wysocki, Grey (ang. szary).
Zobowiązał się do przekazywania "wszelkich informacji dotyczących m.in. polskich księży przebywających za granicą". Duchowny miał także m.in. opowiadać o sytuacji w Kościele i na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie doszedł do stanowiska rektora.
Według publicysty Tomasza Terlikowskiego, ksiądz współpracował z bezpieką świadomie i dobrowolnie, choć trudno ocenić, komu przekazywane informacje zaszkodziły, bo nie zachowały się załączniki do raportów oficerów SB i wywiadu. Wiadomo jednak, że byli oni bardzo zadowoleni ze współpracy.
Współpraca miała się rozpocząć w 1967 roku, gdy ks. Wielgus był jeszcze studentem KUL-u. W ciągu pięciu lat miał się spotkać ok. 50 razy z pracownikami Służby Bezpieczeństwa. W tym czasie na zlecenie bezpieki nagrywał referaty i wykłady naukowców i dostojników Kościoła.
To właśnie prowadzący oficerowie mieli namówić go do podjęcia starań o stypendium Humboldta na Uniwersytecie Monachijskim. Kiedy w 1973 roku ks. Wielgus dostał stypendium, podpisał zobowiązanie o współpracy. O stałych kontaktach z polskimi służbami świadczy fakt wyznaczenia stałego miejsca spotkań.

Był nim kościół w Salzburgu. Precyzyjnie określono także godziny, co świadczy o regularności przekazywania informacji.
Wśród zadań, których ks. Wielgus nie zrealizował, wymienia się natomiast rozpracowanie środowiska Radia Wolna Europa w Monachium.
Arcybiskup twierdził do tej pory, że kontakty ze służbami były związane z wyjazdami zagranicznymi, gdy występował o wydanie paszportu. Nigdy jednak nie uczynił nikomu krzywdy.
Przyznał się jedynie, że pod naciskiem raz napisał, co dokładnie będzie robił za granicą i dołączył deklarację, że nie będzie podejmował żadnych wrogich działań przeciwko Polsce Ludowej. Upierał się, że żadnych raportów na nikogo nie pisał.

Słowo Polskie Gazeta Wrocławska

Podziel się z innymi:

• facebook
• twitter