Usługi:
- WYKOŃCZENIA WNĘTRZ
Sprzedam:
- Garaż blaszany 3x5 II gatunek jednosp... (2025.07.12)
Dam pracę:
- WINOBRANIE FRANCJA (2025.07.10)
Sprzedam:
- Pierogi ręcznie lepione (2025.07.09)
Różne:
- Elewacyjnie.pl - wizualizacje, które zac... (2025.07.09)
Różne:
- Dodajemy ogłoszenia - do 800 portali... (2025.07.08)
Dam pracę:
- Specjlaista ds. Marketingu i Social M... (2025.07.07)
Kupię:
- Houseman do 5* hotelu (2025.07.07)
Dam pracę:
- Pizzaiolo poszukiwany (2025.07.07)
Dam pracę:
- Pomoc kuchenna PRACA OD ZARAZ (2025.07.07)
Dam pracę:
- Kucharz do restauracji hotelowej (2025.07.07)

Dodaj ogłoszenie Przeglądaj ogłoszenia Regulamin

Piotr Kuban nie żyje

10 lipca 2025 zmarł Piotr Kuban, wieloletni dziennikarz sportowy, kibic i współtwórca portalu JG24.pl. Pogrzeb odbędzie się we wtorek, 15 lipca, o godzinie 15:00 na Starym Cmentarzu w Jeleniej Górze.

Poniższy tekst będzie tekstem osobistym. Postanowiłem napisać go prosto z serca i tak jak potrafię najlepiej. Jeśli kogoś, nie daj Boże, czymkolwiek urażę, to przepraszam.

Pół nocy zastanawiałem się w jaki sposób mógłbym zredagować tę informację. W naszym dwuosobowym zespole to Piotr był osobą, która potrafiła władać piórem jak mieczem i to On odpowiadał za stronę merytoryczną naszego portalu. Kilka razy zdarzyło nam się żartować, że pod względem umieszczenia informacji o czyjej śmierci, lepiej by było, gdybym to ja pierwszy odszedł z tego świata. No, ale tak się nie stało.

Pozwólcie tylko, że się przedstawię. Nazywam się Marek Zabiegała i wraz z Piotrkiem stworzyliśmy JG24.pl równo 20 lat temu, w lipcu 2005 roku. Poznaliśmy się natomiast 5 lat wcześniej, gdyż Piotr poszukiwał kogoś, kto byłby w stanie stworzyć portal informacyjny o tematyce związanej z klubem Ipswich Town. Skontaktował się wtedy ze mną jeden z naszych wspólnych znajomych i w ten oto sposób, po kilku miesiącach ciężkich prac, udało nam się postawić stronę o nazwie itfcpoland.com.

Piotra polubiłem od samego początku. Facet żył piłką nożną, którą ja znałem wtedy na poziomie miernym. Z "piotrkowych" korepetycji nauczyłem się dwóch kwestii: na całym świecie liczą się tylko dwa kluby: KS Karkonosze Jelenia Góra i Ipswich Town FC. Inne drużyny można lubić, można z nimi sympatyzować, natomiast dwa najważniejsze to są te wymienione wyżej, a jeśli ktoś uważa inaczej, to cóż, w takim razie niech tak nie uważa.

Korepetycje nie poszły na marne i w 2001 roku moje serce płonęło już w biało-niebieskich barwach. W tym czasie tworzyliśmy wspólnie setki materiałów związanych z Karkonoszami, które sympatycy i kibice mogli odebrać w sklepie Studio 7 (ul. Kopernika 1) - ewentualnie od zaprzyjaźnionych miejscówek. Podział prac był jasny: Piotrek myślenie, Marek robienie.

Zakres naszych prac obejmował tworzenie wzorów na szaliki, wlepki, proporczyki, smycze, plakaty, ulotki, długopisy, kubki. A, no i koszulki, nie mogę zapomnieć o koszulkach, których Piotrek był absolutnym fanatykiem. Przez wiele lat sprowadzał z Anglii praktycznie wszystkie modele produkowane przez Ipswich. Jeśli chodzi o Karkonosze, to nie zatrzymywaliśmy się na oficjalnych wzorach. Nierzadko zdarzało nam się odpłynąć i stworzyć coś na bazie loga Coca-Coli czy Disneya, herbu Chicago Bulls, czy miksować historyczne elementy Miasta Jelenia Góra z motywami Karkonoszy. Jeśli napotkaliście jakikolwiek mashup łączący Jelenią Górę z Gwiezdnymi Wojnami lub Karkonoszy z Gwiezdnymi Wojnami, to na 99% było to nasze dzieło.

Miłości Piotrka do Gwiezdnych Wojen komentować nie będę, bo ja jestem bardziej od Terminatora 2, niż sagi Lucasa. Ponadto mam świadomość, że Piotrek czyta teraz w niebie to co ja tu piszę, dlatego może się tutaj zatrzymam.

Wracając do historii. Gdy postawiliśmy na nogi itfcpoland.com to po głowie zaczął nam chodzić pomysł stworzenia portalu informacyjnego. Chęci były, możliwości były, nie było pieniędzy. Aby taki portal mógł funkcjonować na pełnej petardzie, to wymagało to dużych środków finansowych i poświęcenia się w 100 procentach. W międzyczasie odeszliśmy od tych planów, bo na początku 2004 roku Piotr zadzwonił do mnie i poinformował, że jeden z jego sąsiadów wpadł na identyczny pomysł, ale w przeciwieństwie do nas ma fundusze. Tak oto powstała Jelonka.

Z czasem doszliśmy jednak do wniosku, że chyba szukamy czegoś zupełnie innego. Wróciliśmy do pierwotnego pomysłu, ale obiecaliśmy sobie, że kasa nigdy nas nie poróżni. Jeśli się uda coś zarobić, dzielimy się pół na pół. Jeśli będzie bieda, to będziemy biedowali razem. Jasny układ. Gdy startowaliśmy wspierali nas nasi przyjaciele i znajomi. Pierwsze JG24.pl było na starcie wypchane zdjęciami, które robił Maciej Chyra. Treści pisaliśmy wszyscy wspólnie. Od samego początku stawialiśmy głównie na sport, bo dla Piotra to było całe Jego życie.

W międzyczasie zmieniała się władza, zmieniały się zarządy klubów, zmieniały się nastroje. Piotrek stawał na głowie, aby być postrzeganym jako dziennikarz obiektywny, którym nie kieruje żadna żądza pieniądza, tylko czysty sport. Nigdy nie wchodził w żadne ustawki, unikał manipulacji i negował narzucane mu opinie. Był niezależny i bardzo to sobie cenił. Tak. Jeśli to czytasz, a Karkonosze nie są Twoim klubem, to z przyzwoitości napiszę: nie, Piotrek nie napisałby niczego, co mogłoby zaszkodzić KSK.

Wracając do sedna: przez lata rozwijaliśmy nie tylko nasz portal. Udało nam się, dzięki Piotrkowi, docierać z naszym contentem do ogólnopolskich mediów. Piotr pisał nie tylko o piłce nożnej, ale także o innych dyscyplinach z regionu.

Jestem pewien, że część z Was, która postanowiła przeczytać ten tekst, znała Piotrka osobiście. Nie boję się więc stwierdzić, że musicie przyznać, iż była to postać nietuzinkowa. Człowiek ten miał kapitalne poczucie humoru, był świetnym gawędziarzem, miał niesamowitą wiedzę geopolityczną i geograficzną. Uwielbiał, gdy ktoś się z nim nie zgadzał. Zawsze krytykował muzykę, którą tworzył Depeche Mode - dlatego, gdy umawialiśmy się na spotkanie u Niego w domu, często umieszczał na playliście jakiś losowy utwór Depeszy, aby móc sobie pokrytykować to i owo. Troll kompletny. Nie przeszkadzało mu to jednak, aby na urodziny produkować dla mnie jakieś koszulki z logiem DM i Amigowym BoingBallem.

Ten fragment powyżej bardzo ciężko mi się pisało. Kojarzycie takie uczucie, że macie gdzieś tam kogoś, kolegę, przyjaciela, członka rodziny, którego znacie od zawsze i gdzieś tam podświadomie zakładacie, że będzie on żył wiecznie? Że on po prostu jest? Że nigdy nie będzie sytuacji, że go nie będzie? No to dokładnie tak samo miałem z Piotrkiem. Szkoda, że dowiedziałem się o tym dopiero wczoraj. Wiecie ile zdań mógłbym mu dzisiaj powiedzieć, które przyszły mi do głowy w nocy, których nigdy nie powiedziałem? Wiele. Okropne uczucie.

Z drugiej strony wiem jak Piotrek reagował na jakiekolwiek komplementy. On nawet nie tyle ich nie lubił, co dostawał szału, gdy tylko czuł, że ktoś się zbiera, aby sklecić kilka miłych słów pod Jego adresem. Jedyna opcja, aby powiedzieć mu coś miłego, to było wysłać to SMS-em. I wiadomość musiała być też krótka, bo dłuższe tyrady byłyby celowo nieprzeczytane w całości.

Czuję, że mógłbym pisać ten tekst bez końca. 25 lat znajomości to prawdziwy kawał historii: setki wypitych "Peperków" (jeździliśmy po nie do Czech) i zjedzonych Sambathów (była kiedyś w Jeleniej Górze taka kambodżańska restauracja Phnom Penh - jej właściciel miał na imię Sambath), tysiące obgadanych filmów i seriali, setki godzin poświęconych rozmowom o polityce i sporcie. Piotrek miał zawsze zdanie o wszystkim, zawsze wiedział szybciej, zawsze był uparty i toczył dyskusje z góry nie zakładając porażki.

Zawsze imponowała mi Jego inteligencja i pamięć. Pamiętam moment, gdy pierwszy raz przedstawił mi swojego ojca, Marka (piękne imię), a z czasem także swoją mamę Ulę i brata Tomka. Wtedy już wiedziałem, że gdyby złożono z nas wózek sklepowy, to ja bym był tym skrzypiącym i zacinającym się kółkiem. Na szczęście Jego rodzina zawsze traktowała mnie z absolutną serdecznością i gościnnością, a dzięki Pani Uli polubiłem flaki (niestety, już nigdy nie miałem okazji zjeść zbliżonych smakiem do tych, które Pani Ula serwowała).

Piotrek był mocno związany ze swoją rodziną, a o dzieci swojego brata martwił się jak o swoje. Zawsze mi powtarzał, że dla nich zrobi wszystko, jeśli tylko będzie taka potrzeba. Przez lata zbierał historie i potem często do nich wracał. Uwielbiał, jak dzieciaki śmiały się, gdy opowiadał jakieś historie z młodości swojej i Tomka (bo wspominałem gdzieś tam wyżej, że Piotrek uwielbiał trollować, prawda?), rodzinie z Koluszek (tam pochowana jest część Jego rodziny, pradziadkowie i dziadkowie ze strony ojca), z Dolic, czy dzieciństwie w Kowarach.

Dziękuję też Andrzejowi Niemcowi za telefon wczoraj wieczorem. Piotrek z Andrzejem także znali się "od zawsze", Piotr Andrzeja bardzo cenił, uważał Go nie tylko za przyjaciela, ale także dobrego człowieka. Dobrzy było powspominać "stare czasy".

Piotrek, jeśli to czytasz, a mam nadzieję, że czytasz, to wiedz, że dzięki tym naszym wspólnym projektom, działaniom, inicjatywom, pomysłom, jestem tu gdzie jestem. To dzięki Tobie, Twoim uwagom, nieskończonej wyobraźni i poczuciu estetyki rozwinąłem swoje zainteresowania i stałem się tym kim jestem dzisiaj.

Dziękuję. Będzie mi Ciebie brakowało.

Na koniec dodam, że rodzinie Piotra chciałbym złożyć najszczersze wyrazy współczucia. Nie potrafię skleić słów, które ukoją Wasz smutek - a człowieka, który potrafiłby to zrobić lepiej, już z nami nie ma.

Podziel się z innymi:

• facebook
• twitter

Redakcja JG24.PL nie ponosi odpowiedzialności za komentarze i ich treści. Opinie w nich zawarte nie są opiniami redakcji, tylko osób które je piszą. Jeżeli którykolwiek z komentarzy narusza netykietę lub Twoje dobre imię, zawiadom nas o tym.